Θεραπεία με διαγονιδιακό δέρμα | Biology.gr

ΕΜΒΟΛΙΑ-ΑΣΠΙΔΑ ΖΩΗΣ

Το εμβόλιο είναι ένα βιολογικό παρασκεύασμα που σκοπό έχει να ευαισθητοποιήσει το αμυντικό σύστημα του οργανισμού έναντι συγκεκριμένων παθογόνων μικροοργανισμών ώστε να αποκτήσει ανοσία. Το εμβόλιο συνήθως περιέχει έναν νεκρό ή αδρανοποιημένο νοσογόνο παράγοντα ο οποίος είναι υπεύθυνος για μια ασθένεια. Ο παράγοντας αυτός διεγείρει το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού ώστε να το αναγνωρίσει ως ξένο, να το καταστρέψει και να αποκτήσει μνήμη για αυτόν ώστε το ανοσοποιητικό σύστημα να μπορεί αργότερα να τον αναγνωρίσει πιο εύκολα και να καταστρέψει οποιοδήποτε μικροοργανισμό τον περιέχει, εάν ο οργανισμός ξαναμολύνει τον άνθρωπο.

Τα εμβόλια μπορεί να έχουν είτε προληπτικό (με στόχο την απόκτηση ανοσίας απέναντι σε κάποιον νέο μικροοργανισμό) είτε θεραπευτικό ρόλο.

Στην ιστορία της Ιατρικής λίγες εφευρέσεις είχαν τόσο μεγάλο αντίκτυπο όσο τα εμβόλια. Κάθε χρόνο αποτρέπουν το θάνατο περισσότερων των 3 εκατομμυρίων παιδιών παγκοσμίως από διφθερίτιδα, τέτανο, κοκκύτη, ιλαρά κ.α. Επιπλέον τα εμβόλια για τον HPV και την ηπατίτιδα Β προστατεύουν τους ενήλικες. Τώρα πλέον μία νέα γενιά εμβολίων, που χρησιμοποιούν το ανοσοποιητικό σύστημα για να θεραπεύσουν αντί να προλάβουν μια ασθένεια, περνά από κλινικές δοκιμές για να βγει στην αγορά.

Ωστόσο, παρά τα πλεονεκτήματα και τις μελλοντικές δυνατότητές τους, τα εμβόλια αντιμετωπίζουν ακόμα προβλήματα στο να κατανοηθούν και να γίνουν αποδεκτά. Οι ασθενείς είναι καχύποπτοι ή μπερδεμένοι αναφορικά με τα εμβόλια ή πιστεύουν ότι κάποιες ασθένειες δεν αποτελούν πλέον απειλή. Η συνολική αποτελεσματικότητα των εμβολίων εξαρτάται σημαντικά από την κάλυψη, με αποτέλεσμα, όταν αυτή μειώνεται, να ξεσπούν επιδημίες.

Ο δισταγμός για τη χρήση εμβολίων έχει ακόμα μια επίπτωση. Μετριάζει την διάθεση παρασκευής νέων εμβολίων παρεμποδίζοντας την καινοτομία και στερώντας τους ασθενείς από καλύτερες θεραπείες.

Το πρώτο βήμα για την αύξηση της χρήσης των εμβολίων, είναι ο εντοπισμός του φόβου που την εμποδίζει. Αυτό δεν είναι τόσο εύκολο, καθώς δεν υπάρχει μόνο μία αιτία. Για παράδειγμα, φόβοι κατά των εμβολίων, προέρχονται από πρακτικά ζητήματα, όπως το γεγονός ότι το σύγχρονο πρόγραμμα εμβολιασμών μέχρι και 24 εμβόλια στα παιδιά πριν την ηλικία των 2 ετών καθώς και από ηθικές και επιστημονικές επιφυλάξεις, όπως στην περίπτωση του HPV.

Για δεκαετίες η διάδοση αξιόπιστων και εύκολα προσβάσιμων πληροφοριών με βάση επιστημονικά δεδομένα είναι κεντρική στρατηγική καταπολέμησης του φόβου για τα εμβόλια. Ωστόσο η στρατηγική αυτή δε φαίνεται να είναι τόσο αποτελεσματική όσο παλαιότερα, παρ’όλη την αύξηση των διαθέσιμων πληροφοριών.

Μία λύση στο πρόβλημα αυτό είναι η καλύτερη ενημέρωση των ασθενών μέσω των γιατρών, εφόσον είναι γνωστό πως η γνώμη τους λαμβάνεται σοβαρά υπόψη από τους ασθενείς. Οι γιατροί πρέπει να κινητοποιηθούν για την υπεράσπιση των εμβολίων ακόμα και σε ασθενείς που διαφωνούν με τη χρήση τους. Πρέπει επίσης να εκπαιδευτούν στην πληροφόρηση των ασθενών με εποικοδομητικό τρόπο. Παράδειγμα αποτελεί ο οδηγός της Παιδιατρικής Ακαδημίας που δίνει έμφαση στο γεγονός ότι υπάρχει αυστηρός έλεγχος των εμβολίων και η ασφάλειά τους παρακολουθείται συνεχώς, ενώ τονίζει και τους κινδύνους από την παράληψη ή καθυστέρηση των εμβολιασμών.

Εκτός από την παροχή αξιόπιστων επιστημονικών δεδομένων χρειάζεται και μία μεθοδολογική προσέγγιση στον τρόπο επικοινωνίας. Μία προσέγγιση είναι η ενημέρωση για το θέμα κάποιων δημοσίων προσώπων της τηλεόρασης και του κινηματογράφου, καθώς τα μέσα αυτά ασκούν μεγάλη επιρροή στην πλειοψηφία του κοινού.

Ένας άλλος τρόπος για την αύξηση της χρήσης εμβολίων είναι και οι κυβερνητικές πολιτικές. Πρόσφατα όλο και περισσότερες χώρες εφαρμόζουν πολιτικές που στοχεύουν στην αύξηση των ποσοστών εμβολιασμού. Παραδείγματα αποτελούν η Ιταλία, που κήρυξε τα εμβόλια ως υποχρεωτική προϋπόθεση για την εγγραφή των παιδιών στα σχολεία και η Γερμανία που ανακοίνωσε την επιβολή προστίμων στους γονείς που δεν εμβολιάζουν τα παιδιά τους. Οι πολιτικές αυτές φαίνονται αποτελεσματικές καθώς η διενέργεια εμβολίων αυξάνεται όσο επιβάλλονται τέτοιου είδους νόμοι. Παρόλα αυτά δεν πρέπει η ευαισθητοποίηση του κοινού να γίνεται μόνο μέσω αυτών των πολιτικών, καθώς υπάρχει κίνδυνος να προκαλέσουν τα αντίθετα αποτελέσματα, αφού οι πολίτες νοιώθουν πως δεν έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν μόνοι τους.

Παρά τις αμφιβολίες που υπάρχουν για την ανοσοποίηση, η ανάγκη για τα εμβόλια δε θα περιοριστεί ποτέ καθώς οι παθογόνοι παράγοντες συνεχώς αυξάνονται ή μεταβάλλονται. Για το λόγο αυτό τα εμβόλια συνεχώς εξελίσσονται. Οι πιο πρόσφατες πολλά υποσχόμενες καινοτομίες είναι τα DNA και RNA εμβόλια. Όταν ένα ξένο DNA ή RNA λαμβάνεται από ένα κύτταρο και μεταφράζεται σε αντιγονική πρωτεΐνη προκαλεί ανοσολογική απόκριση. Αν αυτό το αντιγόνο συνδέετε με καρκίνο HIV ή άλλη ασθένεια, το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να εκπαιδευτεί στην αντιμετώπιση της με ήδη γνωστή ανοσολογική απόκριση.

Μία πρόσφατη εξέλιξη στον τομέα αυτό είναι η τεχνολογία LAMP-Vax, που φαίνεται ότι μετατρέπει τα αντιγόνα-στόχους σε ιστοσυμβατό σύμπλοκο πάνω στα κύτταρα που παρουσιάζουν το αντιγόνο βοηθώντας έτσι το ανοσοποιητικό σύστημα να αναγνωρίσει τα ξένα μόρια.

Τα νέα αυτά εμβόλια φαίνεται να έχουν σημαντικές προοπτικές. Ωστόσο για να αναγνωρίσουν τις προοπτικές αυτές οι ασθενείς πρέπει πρώτα να τις κατανοήσουν.

Print Friendly, PDF & Email
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ

Εγγραφείτε στο Newsletter μας!

Μείνετε ενήμεροι για νέα και άρθρα μας.