Το φύλο του ερευνητή επηρεάζει... τα πειραματικά αποτελέσματα! | Biology.gr

Οι νόμοι της έλξης: Οι φερομόνες δεν ψεύδονται

Η ζωή ως φρουτόμυγα φαίνεται αρκετά απλή: Εκκολάπτουν, μεγαλώνουν, τρώνε φρούτα, βρίσκουν έναν σύντροφο, παράγουν εκατοντάδες μικρούς απογόνους και πεθαίνουν – κι όλα αυτά σε έναν περίπου μήνα.

Αλλά το μέρος για την εύρεση ενός συντρόφου – ή συντρόφων – μπορεί να γίνει πολύ περίπλοκο, όπως αποδεικνύεται. Η διαδικασία περιστρέφεται γύρω από τις φερομόνες, τις χημικές ουσίες που το σώμα απελευθερώνει και οι άλλοι μπορούν να μυρίσουν ή να αισθανθούν. Είτε είστε φρουτόμυγα ή άνθρωπος, οι φερομόνες επηρεάζουν το πόσο ελκυστικό σας βρίσκει κάποιος και το πόσο πιθανό είναι να βρείτε έναν σύντροφο.

Για πρώτη φορά, οι επιστήμονες έχουν δείξει ότι τα σήματα φερομόνης από τις θηλυκές φρουτόμυγες μπορούν πραγματικά να πουν στα αρσενικά πόση ενέργεια έχει επενδύσει το σώμα τους στην παραγωγή αυγών έναντι της αποθήκευσης ενέργειας για την επιβίωσή τους. Κι αυτό το μήνυμα δεν μπορεί να αλλάξει με σκοπό το θηλυκό να γίνει ελκυστικότερο.

Όσο περισσότερη ενέργεια επενδύουν τα θηλυκά στα αυγά, τόσο πιο ελκυστικά θα είναι λόγω των φερομονών που παράγει το σώμα τους, και τόσο πιο πιθανό θα είναι να ζευγαρώσει, λέει ο Scott Pletcher, Ph.D., καθηγητής φυσιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Michigan.

Τι είναι αυτό, όμως, που κάνει τα άτομα ελκυστικά και γιατί έχει ο καθένας μας συγκεκριμένες προτιμήσεις; Τα ευρήματα από τις φρουτόμυγες μπορούν να μας πουν περισσότερα για το πώς άλλα είδη – συμπεριλαμβανομένου και του δικού μας, ίσως, – παράγουν και χρησιμοποιούν τις φερομόνες ως μέρος της επιλογής συντρόφου.

Ο βασικός ρόλος των σημάτων της ινσουλίνης

Ο Pletcher και η μεταδιδακτορικός συνεργάτης του, Tatiana Fedina, Ph.D., συνεργάστηκαν με ερευνητές από τον Καναδά και το Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον για τη νέα ανακάλυψη, η οποία δημοσιεύεται στo PLoS Genetics.

Παρόλο που το φερομονικό μείγμα παραμένει μυστήριο, η ομάδα έδειξε ότι οι φερομόνες, η ελκυστικότητα και οι προοπτικές για ζευγάρωμα των θηλυκών διέφεραν σημαντικά ανάλογα με τη σηματοδότηση της ινσουλίνης του σώματος, γεγονός που υποδεικνύει πως το σώμα χρησιμοποιεί τρόφιμα για παραγωγή αυγών ή αποθήκευση ενέργειας.

Με άλλα λόγια, όταν μια αρσενική φρουτόμυγα αγγίζει ένα πρίσμα από ιδιαίτερα δελεαστικές φερομόνες μιας θηλυκής φρουτόμυγας, αισθάνεται πραγματικά ένα μήνυμα ότι οι ωοθήκες της θηλυκής παράγουν πολλά αυγά για να τα γονιμοποιήσει κι αυτό την καθιστά ελκυστικότερη στο δυνητικό σύντροφο.

Φυσικά, τα αρσενικά πρέπει να είναι σε θέση να ανιχνεύσουν αυτά τα σήματα. Πρέπει επίσης να ξέρουν πώς να εντοπίσουν τα θηλυκά που παράγουν περισσότερα αυγά από εκείνα των οποίων οι φερομόνες δείχνουν λιγότερη παραγωγή αυγών. Οι ερευνητές είχαν δείξει προηγουμένως ότι τα αρσενικά ήταν σε θέση να κάνουν αυτή τη διάκριση και ότι τα αρσενικά που ήταν τα πιο συντονισμένα όσον αφορά στον εντοπισμό των σημάτων από τις φερομόνες των θηλυκών ήταν πιο πιθανό να αναπαράγουν.

“Αυτό ενισχύει τις ενδείξεις ότι η φυσική επιλογή έχει οδηγήσει στην ανάπτυξη συστημάτων που είναι ιδιαίτερα συντονισμένα και αφορούν την αξιολόγηση της ατομικής φυσικής κατάστασης του εν δυνάμει συντρόφου μας”, λέει η Fedina.

Από έντομα σε εμάς

Οι ερευνητές μελετούν τις φρουτόμυγες επειδή είναι εύκολο να προκαλέσουν μεταλλάξεις στο DNA τους ή στα μονοπάτια σηματοδότησης και να δουν τι συμβαίνει.

Οι ερευνητές λένε επειδή η σηματοδότηση της ινσουλίνης είναι η ίδια στα περισσότερα είδη ζώων – συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων, νέα ευρήματα μπορεί να έχουν επιπτώσεις στην κατανόηση του ζευγαρώματος και της αναπαραγωγής σε πολλούς οργανισμούς.

“Έχουμε δείξει ότι ακόμη και τα απλά ζώα έχουν εξελίξει την ικανότητά τους να ανιχνεύουν τις μοριακές δραστηριότητες που καθορίζουν την αναπαραγωγή και τη γήρανση σε πολλά είδη, τα οποία μπορεί να έχουν εξελιχθεί για να επηρεάσουν την ελκυστικότητα τους”, λέει ο Pletcher.

Βγάζοντας τις φερομόνες από την εξίσωση

Ο Pletcher και οι συνάδελφοί του, συμπεριλαμβανομένου του Zachary Harvanek, μεταπτυχιακού φοιτητή και υποψήφιου διδάκτορα, δημοσίευσε ένα paper για τις φρουτόμυγες πριν από ένα χρόνο. Εξέτασαν τι συνέβη όταν οι αρσενικές φρουτόμυγες ύστερα από μετάλλαξη στο γενετικό τους υλικό δεν μπορούσαν να ανιχνεύσουν γυναικείες φερομόνες ή όταν τα θηλυκά γύρω τους δεν μπορούσαν να εκκρίνουν φερομόνες.

Αυτά τα αρσενικά έζησαν περισσότερο και αποθήκευαν λίπος για την επιβίωσή τους καλύτερα από εκείνα που μπορούσαν να αισθανθούν τις φερομόνες που απελευθέρωναν τα θηλυκά άτομα.

Μια «λανθασμένη» θεωρία

“Για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι εξελικτικοί βιολόγοι και τα άτομα της δημόσιας υγείας αναρωτήθηκαν γιατί άτομα και είδη με πολλούς απογόνους ζουν λιγότερο. Η σχέση θεωρήθηκε αναγκαστικά βασισμένη στην ενέργεια, από την άποψη της ποσότητας φαγητού που απαιτείται για την επιβίωση ή για να κάνει μωρά », λέει ο Pletcher. “Αλλά η έρευνά μας υποδηλώνει ότι η υποτιθέμενη σχέση μεταξύ αναπαραγωγής και γήρανσης είναι λανθασμένη κι ότι η γήρανση μπορεί να έχει να κάνει περισσότερα με την προσδοκία να ζευγαρώσουν και να μην τα καταφέρνουν”.

Προσθέτει ότι κανένας μηχανισμός δεν έχει βρεθεί ποτέ στους ανθρώπους που να συνδέει τη μείωση του προσδόκιμου ζωής με το μεγάλο αριθμό παιδιών. Η ιδέα ότι η παροχή ενέργειας σε έναν από τους απογόνους μέσω της εγκυμοσύνης απομακρύνει την ενέργεια που απαιτείται για μια μακρά διάρκεια ζωής χρειάζεται αναθεώρηση, λέει, γιατί είναι πιθανό απλοϊκό και ξεπερασμένο.

“Στις φρουτόμυγες, τα νευρικά κυκλώματα που οδηγούν τη γήρανση είναι διαφορετικά από αυτά που οδηγούν την αναπαραγωγή, και αυτά τα κυκλώματα είναι παρόντα και στους δικούς μας εγκεφάλους”, λέει. “Θα πρέπει να εξετάσουμε αυτά τα κυκλώματα πιο προσεκτικά για να δούμε τι επηρεάζουν, συμπεριλαμβανομένων δεικτών που μπορεί να επηρεάζουν τις κοινωνικές μας αξιολογήσεις μεταξύ μας και που ακόμα δεν καταλαβαίνουμε ακόμα.”

Print Friendly, PDF & Email
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ

Εγγραφείτε στο Newsletter μας!

Μείνετε ενήμεροι για νέα και άρθρα μας.